Εισαγωγή στις αλλαγές προδιαγραφών από HDMI 1.0 σε HDMI 2.1 (Μέρος 1)

Εισαγωγή στις αλλαγές προδιαγραφών από HDMI 1.0 σε HDMI 2.1 (Μέρος 1)

Από την κυκλοφορία του πρώτου παγκοσμίως Blu-ray player, του Samsung BD-P1000, το 2006, το οποίο υιοθέτησε HDMI, η συντριπτική πλειοψηφία των Blu-ray player και των συσκευών αναπαραγωγής full HD είναι εξοπλισμένες με HDMI. Έκτοτε, το HDMI είναι ασταμάτητο και κυριαρχεί στη βιομηχανία καλωδιακής τηλεόρασης για πολλά χρόνια, καλύπτοντας τόσο τους καταναλωτικούς όσο και τους βιομηχανικούς τομείς μετάδοσης ήχου και βίντεο.

Εξέλιξη των εκδόσεων HDMI

Τα 1.4 και 2.0 είναι τα πιο συνηθισμένα

Το 2.0a υποστηρίζει 4K HDR
HDMI 1.0
Υποστηρίζει Blu-ray και Full HD 1080/60Hz
Το HDMI 1.0 κυκλοφόρησε στις 9 Δεκεμβρίου 2002. Είναι μια διεπαφή ψηφιακής σύνδεσης ήχου/βίντεο μίας γραμμής. Η αρχιτεκτονική σύνδεσης βασίζεται στο DVI και χρησιμοποιεί την ίδια μορφή μετάδοσης βίντεο, αλλά μεταδίδει ήχο και άλλα βοηθητικά δεδομένα κατά τα διαστήματα της ροής βίντεο. Το HDMI 1.0 επιτρέπει μέγιστο ρολόι TMDS 165 MHz (το εύρος ζώνης κάθε σύνδεσης είναι 4,95 Gbit/s), το ίδιο με το DVI. Ορίζει δύο τύπους συνδέσμων που ονομάζονται τύπου A και τύπου B, οι οποίοι χρησιμοποιούν αντίστοιχα pinouts που βασίζονται σε συνδέσμους DVI-D μίας σύνδεσης και DVI-D διπλής σύνδεσης, αν και ο σύνδεσμος τύπου B δεν έχει χρησιμοποιηθεί ποτέ σε κανένα εμπορικό προϊόν. Το HDMI 1.0 χρησιμοποιεί κωδικοποίηση 8 b/10 b για μετάδοση βίντεο, δίνοντάς του εύρος ζώνης βίντεο 3,96 Gbit/s (1920×1080 ή 1920×1080 60Hz) και ήχο LPCM/192 kHz/24-bit 8 καναλιών. Το HDMI 1.0 απαιτεί υποστήριξη για βίντεο RGB και προαιρετικά υποστηρίζει Y′CBCR 4:4:4 και 4:2:2 (υποχρεωτικό εάν η συσκευή υποστηρίζει άλλες διεπαφές Y′CBCR). Βάθος χρώματος 10 bpc (30 bit/pixel) ή 12 bpc (36 bit/pixel) επιτρέπει τη χρήση υποδειγματοληψίας 4:2:2, αλλά επιτρέπεται μόνο βάθος χρώματος 8 bpc (24 bit/pixel) κατά τη χρήση RGB ή Y′CBCR 4:4:4. Υποστηρίζονται μόνο οι χρωματικοί χώροι Rec. 601 και Rec. 709. Το HDMI 1.0 επιτρέπει μόνο συγκεκριμένες προκαθορισμένες μορφές βίντεο, συμπεριλαμβανομένων όλων των μορφών που ορίζονται στο EIA/CEA-861-B και ορισμένων άλλων μορφών που αναφέρονται στην προδιαγραφή HDMI. Όλες οι πηγές/δέκτες HDMI πρέπει επίσης να είναι σε θέση να στέλνουν/λαμβάνουν εγγενές βίντεο DVI single-link και να συμμορφώνονται πλήρως με την προδιαγραφή DVI.
Η παλαιότερη έκδοση HDMI, που κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο του 2002, μπορεί να θεωρηθεί ότι σχεδιάστηκε ειδικά για λογισμικό full HD όπως το Blu-ray εκείνη την εποχή. Το κύριο χαρακτηριστικό της είναι η ενσωμάτωση ταυτόχρονης μετάδοσης βίντεο και ήχου. Σε σύγκριση με τις αμιγώς διεπαφές μετάδοσης βίντεο σε υπολογιστές όπως το DVI και το DisplayPort, είναι πιο κατάλληλη για οπτικοακουστικό εξοπλισμό. Το HDMI 1.0 υποστηρίζει ήδη βίντεο DVD και Blu-ray, με μέγιστο εύρος ζώνης 4,95 Gbps, εκ των οποίων τα 3,96 Gbps χρησιμοποιούνται για τη μετάδοση ροών βίντεο, ικανό να υποστηρίξει ανάλυση 1080/60p ή UXGA. Όσον αφορά τον ήχο, υποστηρίζει 8-καναλικό LPCM 24bit/192kHz, που σημαίνει ότι έχει ήδη φτάσει σε πολυκαναλικό ήχο υψηλής ανάλυσης. Στη σύγκριση των προδιαγραφών καλωδίων εκείνη την εποχή, ήταν αρκετά ισχυρό.

HDMI 1.1

Το HDMI 1.1 κυκλοφόρησε στις 20 Μαΐου 2004 και πρόσθεσε υποστήριξη για DVD-Audio.
Κυκλοφόρησε τον Μάιο του 2004 και περιελάμβανε νέα υποστήριξη για DVD-Audio. Το DVD-Audio αποθηκεύει μουσική PCM από 16-bit/44,1kHz έως 24-bit/192kHz σε δίσκους DVD. Αρχικά προοριζόταν να είναι ο διάδοχος του CD, όπως και του SACD, αλλά δυστυχώς, και οι δύο μορφές δεν κατάφεραν να κερδίσουν ευρεία δημοτικότητα.
HDMI 1.2
Υποστήριξη για SACD
Κυκλοφόρησε τον Αύγουστο του 2005, προσθέτοντας υποστήριξη για ήχο 1-bit, γνωστό και ως ροή ήχου SACD, έως και 8 κανάλια. Το DMI CEC επιτρέπει τον έλεγχο όλων των συμβατών συσκευών με ένα τηλεχειριστήριο, κάτι που είναι πολύ βολικό.
Η έκδοση HDMI 1.2 κυκλοφόρησε στις 8 Αυγούστου 2005 και πρόσθεσε την επιλογή bit audio για Super Audio CD, έως και 8 κανάλια. Για να καταστεί το HDMI πιο κατάλληλο για χρήση σε συσκευές PC, η έκδοση 1.2 αφαίρεσε επίσης την απαίτηση χρήσης μόνο ρητά υποστηριζόμενων μορφών. Αύξησε την ικανότητα των κατασκευαστών να δημιουργούν μορφές ειδικά για τον προμηθευτή, επιτρέποντας οποιαδήποτε ανάλυση και ρυθμό ανανέωσης, χωρίς να περιορίζεται στην προκαθορισμένη λίστα υποστηριζόμενων μορφών. Επιπλέον, πρόσθεσε ρητή υποστήριξη για ορισμένες νέες μορφές, συμπεριλαμβανομένων των 720p στα 100 και 120Hz, και χαλαρές απαιτήσεις υποστήριξης μορφής pixel, έτσι ώστε οι πηγές με μόνο τοπική έξοδο RGB (PC) να μην απαιτείται να υποστηρίζουν την έξοδο Y′CBCR.